bi' kaç terimden gidicem bu sefer bu yazımda.

 mesela sigaraya başlamak pişmanlıktır.
ama yokuşlardan çıkarken,koşarken nefesiniz kesilmesine rağmen sigaraya devam etmeniz kabullenilmiş pişmanlıktır. 

 sevgilinizle mükemmel bi' ilişkiniz var ama yine de aklınızda "ya ayrılırsak?" düşüncesi var. bu korkudur.
ama sevgilinizle zaten bi' kaç kereden fazla ayrılıp barıştıysanız ve aklınızda yine aynı düşünce varsa; buna ben kabullenilmiş korku diyorum. 

 eve girdiğinizde kulaklığınızı koyduğunuz bi' yer var ve bi' gün onu başka yere koydunuz. sonrasında hep koyduğunuz yere baktınız ve göremediniz. bu unutkanlıktır.
daha sonrasında kulaklığınızın yerini değiştirdiğinizde hala ilk önce eski yerine bakıp,sonra "aa,burda değildi." diyorsanız bu tahmin edeceğiniz üzere kabullenilmiş unutkanlıktır.

 bildiğimiz,algıladığımız,benimsediğimiz şeylere kabullenilmişlik dense bence fena olmaz. çünkü hayatımızda o kadar çok doğrusunu onaylayıp,yanlışını yapıyoruz ki. daha sonrasında bile bile üzülüyoruz,üzüyoruz,kırıyoruz. ve bi' şeylerin bize derman olmasını bekliyoruz. onda arıyoruz,bunda arıyoruz ama yok bulamıyoruz bi' türlü. ali ağaoğlu'na bağlayanlarımız var eminim. "bu değil,bu hiç değil,bunda ne arar,yok canım şaka yapıyosun,bu zaten değil,bu mu?,bu da değil bence ya." bi' arkadaştan biliyorum ben de ya öyle çok bi' bilgim yok,o anlatmıştı. aslında bilemiyoruz belki de kendimizin panzehiriyizdir. kimsenin aklına gelmiyor ya da geliyor ama tembeliz b'olum. başkasına yüklemeyi çok seviyoruz. kabullenip hazmedemiyoruz. evet ben buyum,bunu yaşadım ama iyiyim diyemiyoruz,diyemiyorum,diyemiyosunuz. diyenler varsa zaten yazının bu kısmına kadar kapattılar çoktan sayfayı. devam edenler ise hepimiz benziyoruz birbirimize. mesela anlaşalım hep beraber? yarın kendimiz için bişiyler yapalım. düşersek gülelim. gideceğiniz yere geç kalalım ama "hava da çok güzeldi" diyebilelim. ne mi diyorum? kaan boşnak şöyle bişiyler zırvalamış oradan bağliyim konuyu. 

çok yalnızdım sıkıldım,
biraz da delirdim.
yoldan geçen insana;
"benim olur musun?" dedim.
acı çekmek tatlıdır,
biber daha tatlıdır.

 yapmaya kalktığınızda sizi engelleyen her ne varsa bi' kenara atın ve yapın. acılarınızla dalga geçin. hatta gelin ben geçiyim kızıp,sövmezsiniz. 

 Dipnot: mesela ben pembeyi çok severim. bunu da sırf içimde kalmasın diye yazmak istedim konuyla bi' alakası yok. yazım bitmiştir,teşekkürler efenim.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı