her zaman da güçlü kalınmıyor be. 

 dışarıdan çok sağlam gözüken duvarların ardında yaşanan iç savaşı duymuyo kimseler. kaç kişiyi öldürüyorum gün içinde içimde,kaç kişiyi sınır dışı ediyorum geri gelmesin diye. kaç kişiden vazgeçiyorum sonra vazgeçmekten vazgeçiyorum. bazen duvarlar içinde çok yalnız kalıyorum ölecek gibi oluyorum,bazen ise yalnızlık bile çok kalabalık geliyor. 

 o kadar uğraşıp inşa ettiğin duvarlar kalbine batıyo bazen. kanadıkça daha derine iniyo,yerleşiyo oraya. bazen güvende hissederken bazen de yoruluyosun sürekli korumaktan,tetikte olmaktan.

 düşünüyosun böyle. "benden daha güçlüsü gelse de bi anda yakıp yıksa tüm duvarları,ona emanet etsem içimde sakladıklarımı" diyosun. gözlüyosun ama gelen de yok. kendini koruyarak en büyük zaferi kazandığını düşünürken kendi içinde kaybettiğini hissettiğinde tökezliyosun bi miktar. yıkıntıların artıyo,yine sana daha fazla iş düşüyor. 

 ağlarsan rahatlarsın diyolar ya bence insan ağladıkça boğuluyo içten içe. kalbindekiler ve sakladıkların o gözyaşlarıyla akıp gidiyo ve sen boğulmaktan kurtulmak için tutanacak bi şey olmadığını fark ediyosun. yani demem o ki her zaman güçlü olmak yetmiyo bazen de güçsüz olmak için savaşıyosun kendinle. işte bu da benim iç savaşım. kazananın da kaybedenin de kendim olduğu bi iç savaş. 

Yorumlar

  1. Unknown16 Haziran 2016 02:06

    Fena değil tospa. https://m.youtube.com/watch?v=CI-mSNugAfM&feature=youtu.be

    YanıtlaSil
  2. Osman Cemiş16 Haziran 2016 11:55

    İğrenç bir yazı sendende anca bu beklenirdi ıyy

    YanıtlaSil
  3. Unknown2 Ağustos 2016 11:59

    Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı