ben kendimi anlatmaktan çok,insanların  beni tanımasını isterim. seni senden başka birilerinin bilmesi dünyanın en güzel şeylerinden biri benim için.

 sinirlendiğimde ellerimin titremesini,kışın boğazlı kazak giymediğimi ve nefret ettiğimi,sonunda mutsuz olucağımı bile bile kendi bildiğim konu üzerinde inatlaştığımı,insanların parfümlerine dikkat ettiğimi ve her zaman parfüm kullandığımı başkalarının bilmesi güzel his. sanki hiç bilmediğim bi' eve giriyorum ve hazırlanan tüm yemekler en sevdiklerim gibi. sanki o evde yattığım yataktaki yastık tam da benlikmiş gibi. 

 insanlar sürekli yol ayrımında. bi'şeyleri tercih etme yolunda. birini seçince diğer yolu görme şansın olmuyo. mutluluğun yolu da o seçtiğin yoldan memnun kalmaktan geçiyo bence. diğer yolu kafana takmadan,ne yaşarsan yaşa "bu benim seçimim" diyip kabullenmekle alakalı. başkasına yüklememeli bu sorumluluğu. her ne yaşamışsan yaşa o adımı sen atıyosun. diğer yol ayrımına kadar vazgeçmemişsen eğer hayata dair bi' şeyler öğreniyosun. 

 aşkı da bu seçimlerin içine alabiliriz bence. onca seçenek arasında hayatımızın bi' dönemini birilerine ayırıyoruz. uzun vakit geçirdikten sonra en başta anlattığım konuya ulaşıyoruz. "başkasını olduğu gibi kabullenme ve alışma" sevsek de sövsek de bi' şekilde karşımıza çıkıyor,onu anıyoruz. ne kadar kötü hissettirse bile ben o hissi seviyorum. sanki yaşamak daha anlamlı,"yaşadım ulan biliyorum" diyosun.

 belki durup dururken buraya yazınca söylediklerimi anlamsız buldunuz pinhani'nin dediği gibi. oysa vakit yoktu,olmayacak da hiçbir zaman. yaşadığınız anın anlamına varamıyorsanız hayatınız hep bomboş geçicek benim gözümde. mutlu anları sevmek,bitmemesini istememek benim için de çok güzel aynı zamanda bi' o kadar kolay. mutsuzluklardan bahsediyorum ben. mutsuzluğa pollyanna gözüyle bakıyorum. belki de yarın ölürüm,bu yazıyı yazmış olmak beni şu an mutlu ettiği gibi yarın ölene kadar da mutlu edicek. insanlara kattığımız değerler ve yaşadığımız anlar.. bunların tadını ne olursa olsun son raddesine kadar hissedin. nasıl olsa hepimiz "yarın" ölücez.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı