koş(-ama)mak

geçen gün koşuyorum ama nasıl koşmak bi' görsen.
kendime yetişemiyorum oysa kendime koşuyorum.
kendi kendime.

 bi' yakalayabilsem alıp karşıma konuşucam.
geçen gün koşuyorum dediğim 2-3 aydır koşuyorum. 
böyle durmaya kalksam bi' daha bulamıcam gibi kendimi.

e durmuyorum tamam da yoruluyor insan.
iki üç enerjiye muhtaç kalıyor. 
tempoyu en kötü ihtimalle aynı tutmam lazım.
ama aklımı yerinde tutamıyorum,tempoyu kim kaybetmiş de ben bulayım. 

 derin nefes alıyorum.
odaklanayım diyorum.
önce bi' nerdeyim bakmam lazım diyorum,
bakıyorum ki yerdeyim
yerlerdeyim,rezil rezil.

 kendi içimde kendi kendime koşuyorum.
gören,duyan,anlayan yok tabi.
o sırada hayat da koşuyor dört nala.
e bi' yerde onu da yakalamak lazım.
kendimi alıp hayata koşmam lazım.

 böyle bi' iman geliyor gibi oluyor.
insana değil de başka bi' şeylere sitem edesin geliyor. 
neden ben dersem daha dibe çökücem,
nasıl dersem daha çok kafam karışacak 
ya daha hızlı gidicem ya da daha da geride kalıcam
çok riskli.
boş ver koy gitsin düzelir elbet yorulurlar,
ben de kritik noktayı bulur yetişirim dedim bi' ara
ama demeseymişim keşke
fark açıldı yeni bi' rakip geldi.
bu sefer kendime değil de yeni olmak istediğim kendim girdi yarışa. 

hayır ben sonuca önem veren insanım,
ortada sonuç yok
yarış hala devam ediyor 
ben de debeleniyorum oralarda bi' yerlerde.

 böyle ne bekliyorum biliyor musunuz?
kocaman bi' okyanusun içinde yolumu bulmaya çalışıyorum ya ben.
böyle sakin,kendimi bulup kendimle baş başa kalabileceğim bi' ada bulucam
okyanustayken beni sardığını fark etmediğim tuzların,
güneşle kurumasıyla onları görüp böyle bi' iyi hissedicem. 
aslında fark etmediğim ama bi' adım attığım zaman benimle olan bi' şeyleri görebilmek.
güzel bi' his olurdu yani.
paylaşmak istedim.





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı