belki önemlidir.

böyle aniden küçük bir farkındalık geliyor insana. 
bazı anların ne kadar önemli olduğuna,
bazı cümlelerin ne kadar anlamlı olduğuna dair.
öyle farklı hisle doluyor ki için bazen, canını takas edecek olsan yine de yaşamak istiyorsun o anı.
zaman kavramını sokunca olaya tat kaçıyor orada.
çünkü zaman bir çakmak gibidir.
yaşadığın an, yeni aldığın bir çakmaktır. 
zaman geçtikçe, çakmağın gazı bittikçe, ateşin etkisi azalır. 
uzun zaman sonra;
ya gazı biter, etkisi yok olur.
öyle kuytuda köşede unutulur.
ya da güneşin altında durur,
günden güne ısınır en sonunda da patlar. 
zarar verir.

 tutundukların, inandıkların, yaşadıkların da bu şekilde yolunu bulur.
ya unutursun zamanla, değerini kaybederler;
ya da hiç beklemediğin bir anda deliye döndürür insanı.

 ben kararsızım.
bir sözün, bir anın önemi hep hissedilmeli mi? bilmiyorum.
tek taraflı olması beni biraz üzer sanırım.
sen onca zaman o önemi koruyacaksın, bir sözü hayatının her anında taşıyacaksın
ama onun sahibinin umurunda bile olmayacak..
yoksa bu kadar önemsememeli mi?
ama o zaman da her şey anlamsız gelirdi gibi.
insan içten içe her zaman başka bir güç istiyor hayatında,
destek alabileceği bir güç.
biz bizim için çok özel olabilecek bir anı görmezden gelirsek eğer,
ne anlamı kalır yaşadığımız onca anın?

önemsizleştirdiğimiz her şey,
bize ait kelimelerin yavaş yavaş altını boş bırakmaya başlar.
o yüzden önem vermek gerek.
kendin için, kendine önem vermek gerek.
kelimeleri önemsemek gerek.
kelimeler her zaman önemli.
inancını kuvvetlendirmek için,
anı güzel yaşayabilmek için,
kendini tanıyabilmek için önemli.
çünkü kendini tanıyamayan insan,
ne kendi hikayesini yazabilir,
ne başkasının hikayesinde yer bulabilir o boş kelimelerle.
ben:
sahip olduğum yaşamda başkasının başrol olmasına asla izin vermezdim.
o yüzden gerekirse yanı başınıza düşen yaprağı bile önemsemek gerek. 

Yorumlar

  1. Unknown19 Mart 2018 15:24

    Şahane nokta atışları yapmışsın..
    'Kendisine saygısı olmayan başkasına da saygı duyamaz' ın ayrıntıları olmuş fakat yine de yaşadığımız çoğu şey duyduğumuz çoğu kelime sözcük vs karşımızdakinin fikri ya da hayatın ona söylettiği herhangi şey olabiliyor.. Önemli olan bizim nasıl algıladığımız ve yorumladığımız... Evet doğru insanın kendi doğruları olmalı.. Ama o doğruları anlayanklar da olmalı mutlaka... Önemli yani

    YanıtlaSil
  2. Unknown24 Nisan 2018 23:22

    "kelimeleri önemsemek gerek." biraz da kendine önem vermekten ziyade kendini sevmek gerek. Kendini sevmeyen insan hiçbir şeye gerçekten sevgi veremez, düşen bir yaprağa bile.

    YanıtlaSil
  3. Curious Cat11 Aralık 2019 08:25

    Kelimeler insanı mutlu eder mi? Bilemiyorum... Ama canını yaktığını söyleyebilirim. Nadiren özel bir kişiye özel bir kelime... Ama o da onu kabul etmiyor.
    Kelimelerde insanlar gibi anlam değişimlerine uğruyorlar. Fiillerle desteklenmeyen kelimelerin anlamları gün geçtikçe değersizleşiyor. Örneğin "Annecim ben seni çok seviyorum." diyor herkes fiiliyatta karşılığı var mı? Yok. Bu iş karşılıksız para basmaya dönüşmüş durumda. Kelimelerde de mi serbest piyasaya geçtik? Sevdiğin insana bir fincan kahve yapmak bu kadar mı zor? Belki biz alıştırıyoruz belki de kabulleniyoruz.
    Sevginin fedakarlık, karşındaki kişiyi düşünmek, kendini onun yerine koymak demek olduğunu unuttuk. Herkes birbirini sevebilir. Belki de dürüst olup gerçekleri söylemenin zamanı gelmiştir. Ben kimseyi sevmiyorum.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı