neyi, nasıl hissettiğimi bilmiyorum. sadece 1 hissim var, ara ara bir tık yükseliyor/alçalıyor gibi.
birini özlemek neydi bilmiyorum ya da güldüğüm zamanlar mutlu olduğum zamanlar mı bilmiyorum. eğer öyleyse, mutluluk o kadar kısa süren bir şeyse biz bunun için mi uğraşıyoruz?
en son ne zaman huzurluydum bilmiyorum, şimdi hiçbir zaman huzurlu hissedemiyorum. kafam güzelken bile kafamı hep kurcalayan bir şeyler var ve bu beni rahatsız ediyor. yarını düşünmeden duramamak çok kötü.
en son ne zaman mutlu uyudum bilmiyorum. kabuslar her zaman var, hatırlamadığım anlarım var rüyalarımda. uyandığımda yumruklarımı sıkarken tırnaklarımın avcumu morarttığı anlar.. acaba ne var bu kadar halledemediğim?
halledemeyip kaçtığım çok şey var gibi, görmezden gelince sanki kimse görmüyor gibi. bu galiba kaynayan suya benziyor, üst kısımlar soğukken alttan alta kaynıyor bu noktalar ve diğerlerine karışıyor. yani hayatıma, tutunduğum şeylere..
tutunamadığım zamanlarda yanıyorum, kaynar suyun içindeyim ama bilincim hala açık. bu sefer her şey kafama takılıyor hepsini o an çözersem soğuyacak her şey ama hepsine odaklanmaktan hiçbirine odaklanamıyorum.
biri görüp ateşin altını mı kapatsa acaba diyorum ama kim görse elimi tutup çekmeye çalışıyor sonra onu da yakıyorum. bir ihtimal varsa da artık olmuyor.
belki de rüzgarı beklemek lazım ya da ateşin kaynağının kesilmesini ama bir yerlerde hep bekliyorsun. doğru yerde misin, hep tek mi olacaksın ya da bu bekleyiş ne kadar sürecek bilmeden bekliyorsun. tek umudun bitecek olması ama gittikçe de alevleniyor.
alevler arttıkça hissetmemeye başlıyorsun düşünüyorsun ama hissetmiyorsun. benimki böyle bir şey sanırım, hafif rüzgar esince biraz rahatlıyorsun ama bazen de zaten yanarken tepende güneş varmış gibi oluyor. altındaki su hep kaynıyor, hiç değişmiyor.
sanırım yaşamak dediğimiz şey bu ya da siz henüz hislerinizi kaybedecek kadar yanmadınız..
birini özlemek neydi bilmiyorum ya da güldüğüm zamanlar mutlu olduğum zamanlar mı bilmiyorum. eğer öyleyse, mutluluk o kadar kısa süren bir şeyse biz bunun için mi uğraşıyoruz?
en son ne zaman huzurluydum bilmiyorum, şimdi hiçbir zaman huzurlu hissedemiyorum. kafam güzelken bile kafamı hep kurcalayan bir şeyler var ve bu beni rahatsız ediyor. yarını düşünmeden duramamak çok kötü.
en son ne zaman mutlu uyudum bilmiyorum. kabuslar her zaman var, hatırlamadığım anlarım var rüyalarımda. uyandığımda yumruklarımı sıkarken tırnaklarımın avcumu morarttığı anlar.. acaba ne var bu kadar halledemediğim?
halledemeyip kaçtığım çok şey var gibi, görmezden gelince sanki kimse görmüyor gibi. bu galiba kaynayan suya benziyor, üst kısımlar soğukken alttan alta kaynıyor bu noktalar ve diğerlerine karışıyor. yani hayatıma, tutunduğum şeylere..
tutunamadığım zamanlarda yanıyorum, kaynar suyun içindeyim ama bilincim hala açık. bu sefer her şey kafama takılıyor hepsini o an çözersem soğuyacak her şey ama hepsine odaklanmaktan hiçbirine odaklanamıyorum.
biri görüp ateşin altını mı kapatsa acaba diyorum ama kim görse elimi tutup çekmeye çalışıyor sonra onu da yakıyorum. bir ihtimal varsa da artık olmuyor.
belki de rüzgarı beklemek lazım ya da ateşin kaynağının kesilmesini ama bir yerlerde hep bekliyorsun. doğru yerde misin, hep tek mi olacaksın ya da bu bekleyiş ne kadar sürecek bilmeden bekliyorsun. tek umudun bitecek olması ama gittikçe de alevleniyor.
alevler arttıkça hissetmemeye başlıyorsun düşünüyorsun ama hissetmiyorsun. benimki böyle bir şey sanırım, hafif rüzgar esince biraz rahatlıyorsun ama bazen de zaten yanarken tepende güneş varmış gibi oluyor. altındaki su hep kaynıyor, hiç değişmiyor.
sanırım yaşamak dediğimiz şey bu ya da siz henüz hislerinizi kaybedecek kadar yanmadınız..
Gelecek kaygın mi bu hislere sahip olmanın temel sebebi geçmişte yasadigin baska sorunlar mi
YanıtlaSilİnsanın hayata devam etmesini sağlayan en yararlı özelliklerden biri de unutmaktır. Neyi unutmak ya da hatırlamak istediğimize biz karar veremiyoruz. Her yaşanan an pozitif veya negatif bir değere sahiptir. Her kötü anımız gibi mutlu olduğumuz anları da bir daha aynı şekilde hissetmemiz mümkün olmuyor. Bana sorsalar en mutlu anın neydi ya da neyi yaşarsan mutlu olursun diye ilkine bilmiyorum ikincisine ise burada yazışımdan ne olduğu bellidir diye tahmin ettiğinizi düşünüyorum. O yüzden mutluluk geçmişte değil geleceğin umudun kendisindedir. Ama umut etmekte dikkat etmek gerekir. Bir bakmışsın kaynar suyla değil bizzat ateşle karşılaşacak olabilirsin.
YanıtlaSilO ateşin kaynağı nefes aldığın sürece kesilmeyecek, rüzgârla harlanacak... Önemli olan burada tencerenin yanmamasını sağlamak o yüzden insan kaynayan su değil altı yanan tenceredir. İçi her daim dolu olsun ki hem işe yarasın hem yanmasın. Sonra kalaycı bulmak zorunda kalmayalım.