kırıntılar

hiçbir yazımda olmadığı gibi bu yazının da bi' başlığı yok. aslında bu yazının bi' konusu da yok. bi'kaç gündür hayatımda dönen konuşmalardan bahsedicem sanırım. bazı duygularımızı dile dökemiyoruz,anlatımımız ne kadar iyi olsa da. ya anlatacağımız kadar yaşayamıyoruz ya da öyle bi' şey yaşıyoruz ki dile dökmeye yetmiyor.  rutinden sıkıldığımızda modumuz düşüyor. farklı bi' şey yaşadığımızda bi süre sonra ondan da sıkılıyoruz, normal. 'şu an iyi değilim,normalde de iyi değilim.sadece diğer zamanlara göre daha kötüyüm.' yani sonuç olarak "normalim" sebeplerimiz var,çözümü olduğu sürece güzel. ama çözümü olmayan bi' sorundan bahsediyorsak,yani bu çözüm senin elinde değilse o çözüm daha çok kafanı kemirip seni yiyor bu bi' gerçek. düşünmeyi çok sevmem. düşünmeden yaşar,cevaplarım. bu benim için normal bi' durum oldu. eğer bi' gün anormal duruma geçersem "aa evet sorunum buymuş bu da bana çözüm oldu" der ve geçe