basınç.
ben hep insanların damarına basıldığında bir şeylerin eksildiğini düşünmüşümdür. sanki bir şeyleri kaybediyormuşuz gibi. kırk kere aynı soruyu sormak, ısrar etmek, aynı tavırla iletişime devam etmek mesela. fark ettim ki artık insanların hayatlarında ilkler önemli değil. gerçi artık gerçekten insanların kendileri dışında önem verdiği başka şeyler var mı emin değilim. bir insan aynı konu üzerinden kaç kere sinirlenebilir mesela? aynı kişiyse tekrarlar sonucunda daha mı çok sinirleniyor insan? yeni insanlara karşı tahammülümüzün daha fazla olduğu kesin. sebebi damarımıza basılması gibi sanki. bir şeye sinirlenmemiz ilkler yüzünden mi? sinirlenmelerimiz konuya mı yoksa bize o siniri yaşatan insana mı? ilk hangi duyguyu öğrendik acaba bir bebeğin bile sinirlenebiliyor olması çok içgüdüsel evet ama hepimizin konuları ve tepkileri farklı. gerçekten dünyaya geldiğimizde bazı özelliklerimiz zaten zeminimizde varmış gibi geliyor. beni mesela bilmediğim yerden üzmediler hiç. çünkü benim