kırıntılar

sürekli bıktım diyoruz, istemiyorum diyoruz, beklemekten sıkıldım diyoruz ve o hisleri gerçekten tam anlamıyla hissettiğimizi düşünüyoruz. bıktım ve bitsin artık. istemiyorum çünkü gerçekten istemiyorum. beklemekten sıkıldım çünkü çok uzun zamandır bekliyorum. bu yüzden bu duygular artık son bulmalı diye düşünüp isyan ediyoruz her fırsatta. bu kötü hissettiren duyguları tamamiyle yaşadığımızı düşündüğümüzde bunun bir ödülü olması gerektiğini düşünüyoruz ve artık o duyguyu yaşamayı hak etmiyoruz gibi geliyor.  bıktım diyorsun ama aslında bıkmıyorsun. çünkü yeterince bıkmadın. bıkmış olduğun an geldiğinde zaten o his artık başka bir hisse dönüşüyor zaten. gerçekten bıktığında geride bırakıyorsun o bıkkınlık hissini. çünkü öyle bir an geliyor ki bıkkınlıktan çok daha güçlü bir hissin farkına varıyorsun.  istemiyorum diyorsun ama aslında istemiyor olmuyorsun. çünkü gerçekten istemediğin gün o durumu tamamen yok ediyorsun. her bitiş diğerinin başlangıcı oluyor yani aslında. bizim bu olu