bugün bi cafedeydim. önemi var mı bilmem ama 4 kişiydik toplam. bi’ şekilde konumuz aşka ve çekilen acılara geldi. ve herkes gibi onlarda yaşadıklarını anlatmak için can atıyolardı. sanki savaşıyolardı birbirleriyle; “benim acım daha büyük.” şeklindeydi bakışlar. sustum,herkes anlatırken ben sustum. konuşasım yoktu pek,uykum da vardı. sigaramı içiyordum. sanki o an uzaklaştım ruhen o ortamdan. düşündüm karşı taraftaki üzerinde cemal süreya’nın sözü yazan çerçeveye bakarak. bi’ an benim de anlatasım gelmiş miydi bilmiyorum ama sanki anlatmaya kalksam kimse anlamayacaktı beni. ben hepsinin çektiği acıları gözümde canlandırıp,kalbimin büzüştüğünü hissetsem bile onlar benim tek kelimemi anlamayacaklar gibiydi. o kadar hisli duyguları tahmin edemezlerdi bence. hiç acı çekmemiş,hiç üzülmemişim gibi sanki hayatımda,sigaramı içmeye devam ettim. anlatılanlara tamamiyle random bi’ şekilde gülümsüyordum,şaşırıyordum,üzülmüş gibi yapıyordum. acaba onlar bu acıları çekip de büyümüşler miydi? insanları tanımışlar mıydı? sevginin seni gökyüzüne çıkardığını sandığın anların bi’ seraptan ibaret olduğunu anlamışlar mıydı? bence hayır. onlar sadece acılarını pazarlıyolardı. onlar acılarına başlıklar koymuşlardı. kimisi “aldatmak” diyodu,kimisi “ilgi yokluğu”,kimisi “soğuma”... düşündüm acılarıma başlık koymaya kalksam ne koyardım,ne koymalıydım? beni mutlu eden bi’ başlık bulamamış olmamdı. başlık koyarsam kısıtlayacaktım acımı,bazı parçalarını kesmek zorunda kalacaktım ve o acı benim acım olmayacaktı artık. bi’ fırt daha aldım sigaradan.

güzel doğum günü mesajı yazarım,göz yaşartabilirim. ama böyle yazıları beceremem,zaten uzun zamandır da yazmıyorum. sadece belirli anlarımı böyle not ederek ölümsüzlüklerini istiyorum. yukarıda ne anlatıyorum,ne anlıyorsunuz,bi’ konusu/bi’ başlığı var mı bilmiyorum. zaten başlıkları da pek sevmem bilirsiniz. ama benim bugün öğrendiğim hayattan; ne kadar sevilmese de bazıları tarafından,sigara bazen gerçekten sırdaşınız olabiliyor. dumanı bile size bişiy anlatmak ister gibi geliyor insana. başkasını önemsemeyen insanlar; pardon,ateşinizi alabilir miyim? teşekkürler. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı