öyle bi' durum

öyle bi' durum ki boş vermişliği bile boş verdim. nötr bile değilim. boşlukta da değilim,boşluk benmişim gibi. yokmuşum gibi. 

 beden var,bi' de ruh. 
ikisi de birbiriyle bağlantılı.
ama şöyle bi' şey var;
bedenimize zarar verdiğimizde bunun belirli sınırı var.
çok zarar ölüme kadar gidiyor ve ölümle son buluyor.
ruhta öyle bi' şey yok.
acının sınırı yok,mutluluğun sınırı yok. 
"tamam daha fazlası olamaz artık" diyorsun hayat sana inat hooop daha fazlasını veriyor. onu da çekiyosun mecbur.
ama ben de o da yok gibi. hissiz değilim hisli de değilim. 

 belki de o kadar çok hisliyim ki bunu anlayabilecek durumda değilim. 
YA SİZE OLMAYAN Bİ' ŞEYİ NASIL ANLATABİLİRİM Kİ?
baya bildiğin yok. bi' şeyin olumsuz hali değil bu. hiçbir şeyin hiç var olmaması hali.

 size de şey oluyor mu? böyle seni bi' labirentin içine koyduklarını söylüyorlar ve çıkmanı istiyorlar. deliriyorsun,çıkamıyorsun,duvarlara çarpıyorsun falan. sonra bi' şey dank ediyor kafana bi' bakıyorsun aslında labirent falan yokmuş. olmayan şeyin içinde sıkışıp kalmışsın meğer onca zaman. işte sonrasında ise..
sonrası falan yok.
her şeyin bi' sebebi var. 
sebeplerse seni sonuca götürüyor.
sonuçların sebeplerini,sebeplerin sonuçlarını derken yıllar geçiyor.
bi' bakmışsın karakterini oluşturmuşsun.

 benzer sebeplerle benzer hatalar yapan kişiler de birbirine benzer mantığıyla hayatımıza aldığımız insanları kendimize daha yakın buluyoruz. bizi daha iyi anlar sanıyoruz. sonra karşımızdan farklı bi' tepki aldığımızda hayal kırıklığı yaşıyoruz. "ben yapmazdım,o neden yaptı acaba" oluyor insan.
ama unutuyoruz ki herkes hatalarını farklı bi' şekilde sonuçlandırır. 

 bir doğrunun iki insanı aynı yere götürmeyeceği gibi bir hata da kimseyi aynı yerde toplayamaz.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı