kocaman kalabalık ve sesinin duyulmaması 
ben bu yazıyı kahkahayla yazdım kimse katılmadı gülüşüme 

 kocaman korkular ve vazgeçilmeyen özgüvenler
ben bu yazıyı karanlıkta yazdım kimse gelip ışığım olmadı

 kocaman yalanlar ve doğru yaşanmaya çalışılan hayatlar
ben bu yazıyı samimiyetimle yazdım kimse inanmadı

 kocaman kara bulutlar ve arkası görülmeyen yarınlar 
ben bu yazıyı dün yazdım bugün kimse okumadı 

 ya uyudum uyanamadım ya da uyandım bir daha hiç uyuyamadım hatırlamıyorum 
sorsan her şey güzeldi, yerli yerindeydi
ne zaman böylesine dağıttım her yeri bilmiyorum

 ya çok içtim ayılamadım ya da ayıldım bir daha hiç içemedim 
demek ki o kadar sarhoş olmuşum ki şimdi hiçbir şeyin eski yerini bilmiyorum
neyi nereye koysam oraya ait değilmiş gibi
ben bile kendi yerimde değilmişim gibi 
göremediğim, ulaşamadığım yerlerde bile kendimi aradım 

 sonra da kapıyı çekip çıktım 
ya da çıkamadım sıkışıp kaldım,
inan hatırlamıyorum.

Yorumlar

  1. Curious Cat11 Aralık 2019 03:42

    Hayat sınırlar çizer,
    İnsanlar duvar örerler,
    Sevdiklerimiz sustururlar,
    Vazgeçerler mi?
    Geçmezler.
    Engelleyebilirler mi?
    Asla.
    O zaman neden kafeste?
    Çünkü çizgileri kendi çizdi.
    Silgi mi istiyor?
    Hayır.
    Ne istiyor?
    Çizgilerin içinde kalacak birini...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aynı zamanı yaşamak

  aynı zamanı yaşamak diye bir şey var.   gece gündüz bir olduğunuz insanla bile aynı zamanı yaşamıyoruz aslında. sabah birlikte uyandığınızda aklınıza gelen şeyler bile farklı, farklı şeyler yemek isteyebiliyorsunuz kahvaltıda.  ya da arkadaşınızın sizinle bir şeyi paylaşırken yaşadığınız duygu durum ne onunkiyle aynı ne de sizin onu bir önceki dinleyişinizle.  verdiğim örneklerin hiçbiri yadırgadığımdan değil bu arada, işleyiş bu. böyle olmak zorunda.  günbatımını izlerken sizinle aynı hayalleri kurmuyor diye kimseye kızamazsınız.  biri sizle dertleşirken siz ne kadar kendinizi verebiliyorsunuz benim derdim bu aslında. o ailesinden yakınıyor siz onun için mi üzülüyorsunuz yoksa çok şükür sizin öyle dertleriniz mi yok, yoksa aman ağlasın da modumuza dönelimci misiniz?  birinin evi yandığında ölmesinden mi korkarsınız, bundan sonra yaşayacağı travmalardan mı, evsiz kaldığı için mi yoksa ya bir gün sizin de eviniz yanarsa mı? birinin elini ilk kez tutarken ne düşünüyorsunuz? elinizdeki
Devamı

fırsat indirimi

ilişkiler indirimi olan bir mağazada hızlıca bir şeyler seçmeye çalışmak gibi. anlık bir kararla eline bir şey alıyorsun ama mağazadan çıkmadan başka bir şeye tercih edebilirsin. onu denemek isteyebilirsin, onun rengi daha çekici olabilir ya da daha rahat gözükebilir. o kadar zaman tanımıyoruz ki birbirimize ve o kadar ne istediğimizi bilmiyoruz ki..  sadece indirimden faydalanmaya çalışıyormuşuz gibi geliyor bazen. 1-2 kriterimizi karşılıyorsa hemen sahip olmaya çalışıyoruz. geri kalanları ise sadece oldurmaya çalışıyoruz. bir beden küçük mü geldi, olsun kilo vermek istiyorum zaten. rengi aslında tam içime sinmedi mi, olsun alayım illa ki bir gün giyerim.  sadece bir şey hoşumuza gittiyse geri kalanını halledebilir diye düşünüyor insan. ya ben kabullenirim ya da o zamanla bana uyum sağlar yani “değişir” hiçbir şeye geç kalmadık aslında. çevremize bakınca dışardan güzel gözüken her şey başımıza geldiğinde sabrettiğimiz, alttan aldığımız, tahammül ettiğimiz şeylere dönüşüyor. aslında be
Devamı

bağlı balık

üç seçeneğinizin olması ile bin seçeneğinizin olması aynı şey değildir hiçbir zaman. 2. üzülmenizle 756. üzülmeniz arasında bir fark vardır.   ne mi fark var diyorum?  insanların sınırlarının olması ya da olmaması ruhsal durumu etkiliyor diyorum. insanların kendilerini tanımadıkları sürecinde ya da her şeyi kabul edebilir düzeyde kaldıkları sürecinde insanların daha mutsuz olabileceğini düşünüyorum.  önce kendini bilirsin, sonra da ne istediğini bilirsin. hayattan, kendinden, doğadan, aileden…  eğer ki bir sınırın yoksa her şeyi isteyebilirsin ve seçeneğin sınırsızdır. her şeyi denemeye kalkmak demek hem zaman kaybı demek hem de başarı oranının azalması demek. başarı oranın azaldıkça motivasyonunun azalması kaçınılmaz bana kalırsa. bu sebeple gittikçe artan mutsuzlukla aslında sınırları olmayan ve ne istediğini bilmeyen birine dönüşürsün. bu yüzden mutsuz olma ihtimalin her zaman daha fazla. eğer ki bir sınırın, bir kriterin olursa bir durumla karşılaşınca iki ihtimalin olur. ya evet b
Devamı